St. Anton am Arlberg is het oudste skigebied van Oostenrijk. Gelegen in de Arlberg-vallei – de geboorteplaats van de Oostenrijkse skischool en het grootste skicentrum van het land. In 1901 werd hier de eerste skiclub in de Alpen opgericht en in 1904 vonden de eerste downhill-wedstrijden plaats. “(Wikipedia).
St Anton am Arlberg. Wieg van bergski’s
Een van de grootste skigebieden in de Alpen, het seizoen wordt geopend door de zangeressen Anastacia en Melanie C, met hier constant evenementen, zowel traditionele als moderne, en adrenalinestoten op kilometers perfect geprepareerde pistes – dit is slechts een klein deel van wat St. -Anton am Arlberg zijn gasten in de winter te bieden heeft. Het resort is ook een van de oprichters van de Best of the Alps-vereniging van de twaalf meest prestigieuze skigebieden in de Alpen.
Toen in december 2016 een nieuw kabelbaansysteem in de regio werd geopend, veranderden alle skigebieden in Arlberg in het grootste skigebied van Oostenrijk met een totale lengte van 305 kilometer en verbonden door 88 liften en kabelbanen. Het 40 kilometer aaneengesloten pistenetwerk trekt niet alleen wintersporters uit Oostenrijk, maar ook uit de hele wereld. Als alternatief voor skiën en snowboarden heeft het resort rodelbanen, evenals ijsbanen en curlingbanen.
Wat een vakantie in St. Anton am Arlberg echt bijzonder maakt, is de unieke combinatie van grenzeloos skiplezier en après-ski erna, met een kennismaking met verschillende gastronomische variaties, van Tiroolse lekkernijen tot uitstekende gerechten uit de internationale keuken.
In de nieuwe editie 2018 van de Gault & Millau-restaurantgids staan negen restaurants van het resort vermeld. Onder de winnaars van de prijs is het restaurant van het Tannenhof Hotel (3 caps), dat ook werd uitgeroepen tot “Beste hotel van het jaar”. Andere hotspots in het resort zijn Raffl’s St. restaurants. Antoner Hof, Galzig Verwallstube, Hospizalm St. Christoph, Hotel Arlberg Hospiz, Hospiz Alm in het arlberg1800 Resort (elk 2 caps), Hotel Alte Post en Hotel Schwarzer Adler, Das Sonnbichl (elk 1 cap). St. Anton am Arlberg heeft nu een indrukwekkende 16 caps en 135 punten volgens de prestigieuze Gault & Millau restaurant ranking.
Ben je bevroren? Het multifunctionele sportcentrum arl.rock biedt een verscheidenheid aan indooractiviteiten. Onder hen is klimmen en boulderen, waaronder de Via Ferrata-route, tot aan het dak. Houd je van comfort? Dan zult u genieten van een romantische rit met een arrenslee en het bekijken van fantastische besneeuwde bergtoppen. Moe na het skiën? ARLBERG-well.com in St. Anton am Arlberg en Wellnesspark Arlberg Stanzertal in Pettneu nodigen u van ‘s ochtends tot ‘s avonds uit voor urenlang ontspannen.
Het is erg handig om met de trein naar het resort te komen – het treinstation ligt midden in het centrum van de stad. Vakantiegangers hoeven ook hun auto niet te gebruiken – er rijden shuttles door de hele regio. Toeristen die direct in St. Anton am Arlberg verblijven , kunnen het meeste uit hun locatie halen en alle interessante faciliteiten van het resort te voet bereiken.
Oostenrijks skigebied St. Anton-2019
,
Het resort St. Anton wordt de diamant in de skikroon van Oostenrijk genoemd. De “hogere wereld” van het skiën komt hier, evenals wintersporters van over de hele wereld. Traditionele Oostenrijkse landelijke charme, moderne technologie en Tiroolse gastvrijheid worden hier op magische wijze gecombineerd.
Mensen komen hier niet alleen om op de betoverende lucht van de uitgestrekte Alpen te rijden, maar ook om zich onder te dompelen in een ongewone sfeer, om door het voetgangersgebied van St. Anton am Arlberg te wandelen, om de charme van een klein bergdorpje op te snuiven.
Het winterresort St. Anton maakt samen met de resorts Lech, Oberlech, Zürs en St. Christoph deel uit van het skigebied Arlberg. Daarnaast is dit resort lid van de organisatie “Best of the Alps”.
Houd er rekening mee dat het resort op een hoogte van 1.300 m ligt, dus acclimatisatie kan nodig zijn.
Een beetje geschiedenis
De eerste skischool ter wereld werd in 1904 in St. Anton geopend door de eigenaar van het Posthotel, Hannes Schneider. Vierentwintig jaar later werd hier voor het eerst de wedstrijd Arlberg-Kandahar gehouden. Ze zijn het skigebied in de eenentwintigste eeuw niet vergeten. In 2001 werd hier het wereldkampioenschap bergskiën gehouden.
Nu zijn in het kleine dorpje St. Anton am Arlberg alle voorwaarden voor recreatie in de bergen gecreëerd. Hotels, pensions, restaurants, bars, pubs, sauna’s, zonnebanken, biljart, bowling, indoor tennisbanen, squash – alles voor het comfort van vakantiegangers.
In sportwinkels kun je alles kopen wat je nodig hebt om uitstekend te skiën in de bergen of materiaal huren van bekende merken. Skischolen in St. Anton worden beschouwd als een van de beste in Oostenrijk.
Hoe daar te komen
St. Anton ligt vlakbij de grens met Zwitserland. De dichtstbijzijnde luchthaven Innsbruck ligt op 100 kilometer afstand, de luchthaven in Duitsland Friedrichshafen ligt iets verder weg en de Zwitserse luchthaven Zürich ligt op 200 kilometer afstand.
Het is erg handig om met de trein naar St. Anton te komen, het treinstation ligt midden in de stad. Het werd trouwens geopend in 1884, toen een spoortunnel met een lengte van 10.648 m onder de Arlbergpas werd gegraven.
Als u van plan bent om met een privévoertuig te reizen, koop dan een “vignet”. Dit verkeersbord wordt op de voorruit bevestigd als het is gekocht bij een tankstation of in winkels aan de grens. Of bewaar de aankoopinformatie op uw telefoon als u deze online hebt gekocht. “Vignet” bewijst de betaling van de tol en geeft het recht om te rijden op de snelwegen en snelwegen van Oostenrijk, Hongarije, Roemenië, Slowakije en Moldavië. Ze worden verkocht voor 10 dagen, 2 maanden en 1 jaar.
Vergeet niet dat in Oostenrijk de maximumsnelheid op autobahns 130 km / u is, op gewone wegen – 100 km / u, in steden – 50 km / u Overtredingen van verkeersregels worden bestraft met een hoge boete.
Sporen en liften
Dankzij de geweldige natuur, sneeuwzekerheid in het winterseizoen, uitstekende skipistes, trekt Arlberg aan als een magneet.
Stelt u zich eens voor: 305 km aan pistes van elke moeilijkheidsgraad, afdalingen op maagdelijke sneeuw, steile hellingen, hotelterreinen om te snowboarden. Dit alles zal fans van wintersport onvergetelijke emoties bezorgen.
Alle 88 moderne liften, kabelbanen en kabelbanen voldoen aan de hoogste normen op het gebied van veiligheid en comfort. Hun snelheid is verbluffend – in slechts 5-10 minuten sta je op de top van de berg. Zes liften brengen skiërs direct vanuit het centrum van het resort naar de hoofdpistes.
De hellingen van Schindler (2650 m), Walluga (2811 m), de klassieke afdaling “Kandahar”, de zwarte piste “Karl Schrantz” zijn tot ver buiten de regio bekend. Freeriders kozen de hellingen van de bergkam Valluga Grat (2660 m) en het gebied van Rendl en Albona.
SANTON PARK zal freeriders en snowboarders interesseren met zijn nieuwerwetse kickers, rollers, rails en boxen. De 4,3 kilometer lange natuurlijke slee zal je veel positieve emoties bezorgen.
De regio Arlberg heeft een enorm aanbod aan sport en amusement.Voor het gemak van vakantiegangers is er een speciale kaart met een ARLBERG-CARD-chip gemaakt, die ongehinderde toegang tot skiliften biedt.
Skipassen
De skipas Ski Arlberg is geldig voor het hele skigebied Arlberg.
Een dagkaart kost dit seizoen € 54,50 voor volwassenen, € 32,50 voor kinderen van 5-15 jaar en € 49,50 voor tieners, en als je ouder bent dan 74, betaal je slechts € 26.
Het is voordeliger om een skipas voor 6 dagen te kopen: volwassenen voor 289,00 euro, kinderen voor 172 euro, tieners betalen 249 euro voor die van hen. Actieve gepensioneerden van 74 jaar oud wordt aangeboden een skipas voor slechts 5 dagen te kopen, deze kost 127 euro.
Rust in St. Anton
Na een magische rit is het heerlijk bijkomen in een van de bergrestaurants met een fles wijn en lokale keuken.
Sommige skiërs noemen een vakantie in St. Anton duur, maar dat is helemaal niet het geval. Met een redelijke planning blijft er zelfs geld over voor de aankoop van Bogner-ski’s voor 2250 euro, als je ze nodig hebt.
In après-ski bars in St. Anton drink je koffie voor 3 euro, voor een klein biertje betaal je zo’n 4-5 euro, een fles wijn kost je 20-45 euro. Een voortreffelijk gerecht van de dag op het menu van het restaurant kost 13-23 euro.
Zin in een actiever nachtleven? Ga naar disco’s en pubs. Trouwens, de bekendste après-ski in de stad is Mooserwirt. Geloof me, de keuze aan recreatiemogelijkheden in St. Anton zal je verbazen.
Breng zeker een bezoek aan het Museum voor Alpineskiën, dat is gevestigd in een pittoresk gebouw. Je leert veel interessante dingen, niet alleen over de geschiedenis van het skiën, maar ook over het gebied waar het resort zich bevindt.
Skiën in St. Anton. Van de eerste persoon
Gampen- en Kapall-toppen
Op de eerste dag besloten we niet ver te gaan, maar gingen we de toppen in ons “thuis” skigebied beheersen – direct vanuit onze appartementen beklimmen we de Nassereinbahn gondellift, transfer naar de Kapall-stoel (aan de linkerkant van de foto ):
en we gaan helemaal naar de top, naar de top van Kapall (2330 m).
Drie sporen leiden vanaf hier naar beneden – zwart, rood en blauw. Blauw nr. 43 werd gekozen voor de warming-up. Oh, en het was niet gemakkelijk voor haar om die keer aan ons te worden gegeven! Misschien is het oudejaarsavond en heb je de dag ervoor champagne gedronken. Ze herinnerden zich dat ze bovendien sinds vorig seizoen niet meer hadden geschaatst. We konden echter ook de volgende dagen niet ontspannen op dit circuit: ondanks de comfortabele breedte en de helling is het behoorlijk, we moeten over de hele lengte van de afdaling werken.
En rode nr. 44, die vanaf dezelfde Kapall-piek loopt, is smaller en met serieuze steile stukken, verkwikkend!
Bovendien is het zo verkwikkend dat we niet durfden te kijken naar de zwarte baan nr. 42 die van hieruit leidt.
Iets lager, vanaf het vijfde punt, waar de liften “Nassereinbahn”, “Gampen” en “Mattun” samenkomen, gaat een verstrooiing van sporen naar beneden – voor elk wat wils. We waren niet in de stemming voor prestaties op deze dag, dus negeerden we de zwarte nummers 30 en 34, en de anderen – rood en blauw – bevielen ons.
Natuurlijk zijn ze allemaal verschillend: sommige zijn vrij smal, in het bos gelegd, erg pittoresk (bijvoorbeeld nr. 27 en 31), sommige zijn zo breed als voetbalvelden (nr. 26, 29, 31). Maar ze hebben allemaal één mooie eigenschap gemeen: ondanks de grillen van het weer bleven ze allemaal tot in de late uurtjes in een onfeilbaar mooie staat tot de avond. Ik vraag me nog steeds af hoe ze het voor elkaar krijgen, met zo’n, zeker niet klein, aantal van degenen die rijden.
Overigens vonden we op de top van Gampen een gezellig restaurant “Gampen”, waar we vaak aten, met een uitstekende selectie van perfect bereide gerechten en een prachtig uitzicht op de vallei.
Rendl-skatebaan
Historisch gezien is dit de plek waar het skiën in St. Anton begon (en als je gelooft dat St. Anton de bakermat van het skiën op de planeet is, dan blijkt dat deze bakermat precies in Rendl staat).
Dit gebied is heel anders dan de skigebieden van de Kapall, Galzig, Valluga toppen gelegen aan de andere kant van de vallei. Ten eerste de noordelijke oriëntatie van de hellingen, en ten tweede visueel zijn de hellingen hier anders dan alle andere: alle hellingen van Randle zijn breed en boomloos (behalve die welke langs de rode route nr. 1 naar de vallei leiden). Hier zijn ze – typische Randle-landschappen – “vogels zingen hier niet, bomen groeien niet…”
maar hier – het beroemde fotopunt met een felrode inscriptie – de naam van het resort:
En hier ligt het snowpark St. Anton.
Het skateterrein is niet zo groot, maar zeker de moeite waard. Er zijn enkele onopvallende en vrij korte blauwe afdalingen. (Het leek erop dat als je naar St. Anton zou komen om te leren skiën, je na de kinderglijbanen tussen Nasserein en het centrum van St. Anton eerst hierheen zou moeten gaan.)
Bijzonder gedenkwaardig was de zwarte baan nr. 5, die langs de Gampberg-skilift leidde (voor het eerst in Rendl kwamen we in zeer slecht weer, zware mist, en het bleek het gemakkelijkst te navigeren in de ruimte op deze baan, langs de knaloranje matten van de skiliftsteunen, erlangs en gereden). Voor het eerst in mijn leven zag ik zo’n zwarte baan, zo breed als een voetbalveld, en die heeft over de hele lengte precies dezelfde (zwarte) helling. Vreugde! (De foto toont de bovenste helft van de afdaling.)
Ook de rode piste #1, die we aan het einde van de rit in Rendl het dal in volgden, beviel me erg goed.
Een serieuze helling (soms bijna “zwarte” stukken), de baan loopt door het bos – mooi, maar hier moet je uiterst voorzichtig zijn: om de een of andere reden kwamen we er het grootste aantal gevallen skiërs tegen, vergeleken met alle sporen van St. Anton .
De “nadelen” van Rendl zijn de oudste 2-stoeltjesliften van de regio op blauwe sporen die pijn doen aan je benen:
(Kennis: als u niet te lui bent om te glimlachen en hallo te zeggen tegen de medewerker in het dalstation van de lift, zal hij de lift vriendelijk vasthouden en loopt u geen risico op blauwe plekken).
Galzig, Schindler en Valluga pieken
In de omgeving van Galzig kun je ook geweldig skiën. Zonnige, brede pistes, blauw en rood, zullen velen bevallen.
Geweldige moderne liften. Hier is bijvoorbeeld dit bijna buitenaardse bouwwerk – de Galzigbahn-lift, die van het centrale deel van St. Anton naar de top van Galzig leidt:
Maar we hebben nooit de “Kandahar” -baan ontdekt, waarvan de roem tot ver buiten de grenzen van Oostenrijk dondert. Er wordt eerder vermoed dat het op de moderne kaart de zwarte route nr. 52 is, maar dit is niet zeker. Deel alstublieft uw kennis over deze kwestie!
Route nr. 52 ziet er vooral overtuigend uit vanaf de top van Gampen: het is deze hoek die ontzag wekt, want vanaf hier lijkt de afdaling op een verticale muur (de zwarte stippen op de helling aan de linkerkant van de foto zijn skiërs):
Gelukkig verdwijnt deze illusie gezien vanaf de Zammermoos-lift die zich langs het onderste deel bevindt. In het voordeel van de gok over Kandahar spreekt ook het feit dat nummer 52 waarschijnlijk het meest populaire nummer in St. Anton is. Nooit eerder zoveel mensen tegelijk op de zwarte piste gezien!
Op een van de dagen bereikten we het hoogste punt van de hele regio – Valluga (2811 m).
De enorme lift van het type “pendule” van Valluga was nogal vaak gesloten vanwege de wind, maar we slaagden er toch in om goed weer te vangen toen hij in werking was. Een andere lift leidt van het bovenste station naar de top van Valluga – een 6-zits cabine:
Bovenaan is er een traditioneel uitkijkplatform, waar alle omliggende toppen zoals gebruikelijk op de tablets zijn aangegeven.
De afdaling vanaf hier is op de rode baan nr. 92, dan op de bugel en dan op de rode baan nr. 85. Ik vond het erg leuk: de banen zijn snel en interessant, zonder ijs, stenen en andere onaangename verrassingen .
En de uitzichten!!!
